اختلالات رفتاری در کودکان
جویدن ناخن در کودکان
ناخن جویدن اختلالی می باشد که بیشتر در سنین کودکی و اوایل نوجوانی اتفاق می افتد . اگر چه می توان جویدن ناخن را در همه گروههای اجتماعی مشاهده کرد .
این عادت نشانه تهاجم است و اغلب کودکان فقط زمانی که فشار و اضطراب درونی آنها زیاد است به جویدن ناخن می پردازند و بعضی ها هم بدون دلیل مشخصی مدام به این کار مبادرت می کنند .
جویدن ناخن با مکیدن شست کاملا متفاوت است ، زیرا جویدن ناخن برخلاف مکیدن شست یک عادت نیست بلکه وسیله ای است که کودک آن را برای پایین آوردن فشار و اضطراب درونی به کار می برد .
عواملی که موجب ناخن جویدن می شود ، از شخصی به شخصی دیگر تفاوت دارد . در برخی افراد نوعی مکانیسم دفاعی برای کاهش فشارها و اضطراب های روحی و روانی است و در برخی دیگر عکس العمل خصومتی به حساب می آید که از طرف افرادی مانند پدر و مادر کودک برانگیخته شده است .
ناخن جویدن عادتی است که موجب می شود شخص مبتلا به آن احساس رنج و نا خشنودی کند . کودکان و نوجوانان برای ترک این عادت تلاش فراوانی می کنند ولی غالبا کوششها و تلاشهای آنها بی نتیجه می ماند .
محققان در چگونگی پیدایش و علت این اختلال اختلاف نظر فراوانی دارند اما با این احوال معتقدند که درمان علامتی ناخن جویدن از قببیل بستن ناخن ، تلخ کردن انگشتان ، تمسخر و تهدید شخص مبتلا ، اثر و ارزش درمانی چندانی ندارد ، بلکه درمان باید ریشه ای و با درک مسایل مختلف شخص مبتلا صورت گیرد تا او بتواند سازش شخصیتی مناسب و راههای مناسبی ایجاد کرده و با به کار بستن راههای مناسب و قابل قبول تری برای رهایی از تنشها و کششهای روحی و روانی تلاش کند .